Analiza techniczna - linie trendu i inne narzędzia
Z tekstu dowiesz się:
-
czym są linie trendu,
-
jak wykorzystywać je w tradingu,
-
do czego służą poziomy Fibonacciego.
Linie trendu – proste i skuteczne narzędzie analizy technicznej
Podejmowanie decyzji inwestycyjnych powinno się odbywać po wcześniejszej analizie wykresu. Jedna z zasad analizy technicznej mówi o tym, że ceny podlegają trendom. Trzymanie się jej może zwiększyć naszą skuteczność podczas handlu. Traderzy powinni pamiętać, że wybór rynku powinien opierać się na panującej na nim tendencji. Ewidentne wzrosty lub spadki podpowiedzą nam czy mamy do czynienia z rynkiem byka czy niedźwiedzia.
Wyznaczanie linii trendu
Podstawowym narzędziem, który nam w tej ocenie pomoże jest linia trendu. Aby ją wyznaczyć powinniśmy połączyć ze sobą minimum dwa „dołki” (w przypadku trendu wzrostowego) lub dwa szczyty (jeśli mamy do czynienia z tendencją spadkową).
Linie trendu potrafią być naruszane przez cenę. Jednak mimo to, ruch wzrostowy lub spadkowy jest często utrzymywany. Wielu doświadczonych traderów zwraca uwagę na ceny zamknięcia się świec (rodzaj wykresu). Ma to bowiem znaczenie czy plasują się one nad czy pod linią. Naruszenie linii trendu jedynie przez knot świecy jest przez część inwestorów traktowane jako próba przebicia, która zakończyła się niepowodzeniem. Oznacza to, że notowania nadal poruszają się w założonej przez nas tendencji.
Jak wykorzystywać linie trendu?
To proste narzędzie pomaga w zlokalizowaniu dobrego miejsca do zawarcia transakcji, zgodnej za panującym trendem. Zajmowanie pozycji w okolicznościach, w których cena sąsiaduje z linią trendu daje możliwość uzyskania optymalnego poziomu stosunku zysku do ryzyka. Jesteśmy bowiem w stanie oszacować ryzyko i w odpowiednim miejscu ustawić zlecenie obronne (Stop Loss).
Poziomy wsparć i oporów
W analizie technicznej nie tylko linie trendu wyznaczają wsparcia i opory dla ceny. Robią to również horyzontalne strefy, od których cena „odbijała się” w przeszłości. Wsparcia i opory są również określane jako miejsca zwrotne na wykresie.
Omawiane w tym punkcie obszary stosuje się aby znaleźć punkt, w którym rozpocznie się ruch kursu zgodny z trendem. Poziomy wsparć i oporów pomogą nam znaleźć miejsce zakończenia korekty spadkowej w trendzie wzrostowym lub korekty wzrostowej w tendencji spadkowej. Podczas wyznaczania obydwu poziomów pamiętajmy, że opór wyznaczony przez świecę dzienną ma większe znaczenie od maksimum, które zauważymy na interwale jedno-godzinowym. Nie zapominajmy również, że obszary wsparć oraz oporów w postaci horyzontalnych obszarów cenowych, jak również w formie linii trendu to bariery, które często zostają przełamywane. Z reguły wówczas dochodzi do zmiany nastawienia inwestorów.
Poziomy Fibonacciego
Twórcą tej metody jest oczywiście, jak sama nazwa wskazuje, Leonardo Fibonacci – włoski matematyk. Narzędzie to dostępne jest na platformach inwestycyjnych w postaci najbardziej popularnych siatek poziomów zniesień wewnętrznych oraz zewnętrznych. Taki gotowy kalkulator Fibonacciego jesteśmy w stanie zastosować na każdym wykresie instrumentu, nieważne czy jest to para walutowa EUR/USD czy popularne złoto.
Wykorzystaj poziomy Fibonacciego w swoim tradingu - sprawdź platformę TMS Brokers.
Ciąg Fibonacciego
Słynny włoski matematyk jest twórcą ciągu liczb, który został nazwany od jego nazwiska. Jest on wykorzystywany w wielu dziedzinach nauki oraz życia. Znalazł również zastosowanie w inwestycjach na instrumentach finansowych. Sam ciąg rozpoczyna się od liczby 0 oraz 1. Zasada jest jedna: każda następna liczba stanowi sumę dwóch poprzednich. Ciąg Fibonacciego przedstawia się następująco: 0,1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,89… itd.
Jak powstają poziomy Fibonacciego
Do powstania poziomów wykorzystywanych w tradingu wykorzystywany jest ciąg Fibonacciego. Kalkulator, który znajduje się na platformie w formie siatki poziomów, automatycznie pokaże nam gdzie się one znajdują oraz to, gdzie możemy spodziewać się reakcji ceny. Kluczowym elementem w ciągu Fibonacciego są zależności, które występują między liczbami. Kiedy podzielimy dowolną liczbę przez liczbę poprzednią wówczas otrzymamy wynik zbliżony do 1,618. Inną zależnością jest ta, która mówi, że podzielenie dowolnej liczby przez następną w ciągu generuje wynik bliski 0,618. Jeśli natomiast którąś z liczb podzielimy przez drugą kolejną, wynik będzie oscylował wokół 0,3812.
Te i jeszcze kilka innych zależności posłużyły do powstania poziomów Fibonacciego. Najpopularniejsze to:
0,236 (23,6%), 0,382 (38,2%), 0,618 (61,8%), 1,271 (127,2%), 1,618 (161,8%), 2,618 (261,8%).
Dodatkowym poziomem, który nie wynika z żadnych zależności jest poziom 0,50 (50%). Pełni on często funkcję czysto psychologiczną i potrafi być wsparciem dla notowań.
Najpopularniejsze zniesienia Fibonacciego
Analitycy techniczni najczęściej używają zniesień wewnętrznych. Są to te wszystkie poziomy, które są mniejsze od 1 (100%). Zniesienia wewnętrzne są wykorzystywane do projekcji długości ruchów korekcyjnych. Do najpopularniejszych zaliczyć należy: 0,236, 0,382, 0,50, 0,618, 0,786. Pamiętajmy, że każdy trend wzrostowy lub spadkowy będzie zawierał korekty, których kierunek będzie przeciwny do kierunku panującej tendencji. Omawiane poziomy pomagają w precyzyjny sposób określić miejsce jej zakończenia i umożliwiają „podłączenie się” do trwającego trendu.
